‘Super Mario & The American Hawk’, het kon het laatste nieuwe spel van Nintendo zijn… maar dat is het niet. De titel weerspiegelt de monetaire politiek van het Europese en Amerikaanse continent. Aan de ene kant van de oceaan zijn er verstrakkende maatregelen (wat wel eens ‘hawkish’ genoemd wordt), aan de andere kant waren er de Europese centrale bankiers  die eind oktober in Frankfurt verzamelden over het toekomstige monetair beleid in de eurozone. Na deze vergadering bracht Mario Draghi goed nieuws voor de portefeuille. Hij bevestigde dat de ECB langer, en tevens zo lang als nodig, zou stimuleren. Zijn beslissing had meteen een effect op de wisselkoers en de 50% spreiding van de portefeuille naar Amerikaanse dollars bewees zijn nut. Gezien de dollar 2% in waarde steeg tegenover de euro vertaalde zich dat in een 1% bijdrage tot de return van de portefeuille.

Sterk Europa

In zijn speech sprak Draghi over een gezonde stijging in bedrijfsinvesteringen, steeds verder dalend werkloosheidsniveau, grotere vraag naar leningen en een brede economische groei in de eurozone. Er is ook meer vertrouwen onder de centrale bankiers dat de inflatie in de richting van het streefdoel van 2% zal gaan. Het vraagt echter de nodige tijd. Bij de laatste meeting eind september stond de Europese inflatie op 1,5% terwijl deze in het begin van het jaar nog maar 1,1% was. In het licht van deze ontwikkelingen besloot de ECB om de uitbreiding van haar balans te vertragen, maar in tijd te verlengen. Dit zal ze doen door de maandelijkse aankopen van obligaties die de economie dienen te stimuleren te halveren naar 30 miljard EUR. Een verhoging van de rente zoals verwacht wordt in de VS komt er nagenoeg nog niet. Een eerste renteverhoging wordt in Europa ten vroegste in 2019 verwacht.

De voorzitter benadrukte volgens goede gewoonte vooral voorzichtigheid. Het inkoopprogramma zou ‘open-ended’ blijven, wat betekent dat de bereidheid om de stimulans langer voort te zetten dan gepland er nog steeds is. Hoewel de economische indicatoren dus positief zijn wees de ECB op een inflatie onder haar doelstelling. Hier tracht ze een zeker niveau van stimuli naar de toekomst te rechtvaardigen. Bovendien gaven de inflatiecijfers deze week ook aan dat het inflatiecijfer van 1,5% in september onverwacht terugviel naar 1,4% in oktober. Eenzelfde terugval van 1% naar 0,9% zien we ook voor de kerninflatie (inflatiecijfer zonder de volatiele impact van tabak, energie en voeding). Het einde van de stimuli is dus nog niet in zicht.

Sterkere VS

Waar ze in Europa net beginnen met de afbouw van het maandelijks geïnjecteerde bedrag, zit de Amerikaanse centrale bank al enkele stappen verder. De Amerikaanse inflatie noteert licht boven het richtpunt aan 2,2% en ook de arbeidsmarkt is in excellente staat met een historisch lage werkloosheid. Dit gaf de FED de mogelijkheid om dit jaar reeds twee renteverhogingen door te voeren, met een derde verhoging in de pijplijn voor december. Terwijl haar Europese collega’s nog en masse obligaties opkopen, bouwt de FED tevens de herinvesteringen van het op vervaldag komend schuldpapier af. Dit kwartaal zou dat de balans maandelijks met 10 miljard USD moeten doen krimpen, met nog grotere maandelijkse reducties (telkens 10 miljard meer) voor de daaropvolgende 4 kwartalen.

De vooruitzichten in de Verenigde Staten zijn rooskleurig. De gedaalde dollar heeft de export aangemoedigd en zorgde voor een verdere stabiele groei. Ook de  inflatiecijfers werden richting doelniveau geduwd. Deze gegevens zijn positief voor de USD. Om misverstanden te vermijden zeg ik er ook even bij dat dat deze positieve noot niet opgaat voor Amerikaanse aandelen. De waarderingen van Amerikaanse aandelen liggen door de jarenlange stimuli torenhoog en hebben deze positieve factoren veelal reeds in hun koersen verwerkt.

 

Sterkere dollar

‘Super’ Mario bracht verder geen verrassend nieuws. Hij slaagde er wel in de markten duidelijk te maken dat de situaties in de eurozone en de VS niet te vergelijken zijn. De Amerikaanse economie zit al veel verder in de economische cyclus en de Europese inflatie heeft nog wat bij te benen.

Een belangrijke reden voor een sterkere USD is een sterk verschil tussen de rente op Duitse staatsobligaties en hun Amerikaanse tegenhangers in het voordeel van deze laatste. Gezien de verschillende aanpak van beide centrale banken zou dit verschil zich naar de toekomst toe moeten kunnen blijven manifesteren. Dit spreadverschil spreekt in het voordeel van de USD en zou de toekomstige vraag naar Amerikaans papier moeten blijven ondersteunen.

Dit artikel is eerder geschreven door Tim Peeters voor zijn leden – Wilt u weten hoe Tim Peeters belegt en welke invloed de dollar op zijn portefeuille heeft? Klik dan hier

Tim startte zijn professionele carrière bij BNP Paribas Investment Partners en werkte er ondermeer voor het in Nederland vrij gekende sterfonds Obam. Begin 2012 maakte hij de overstap naar Portolani Family Office, waar hij beleggers bijstaat bij de opvolging van hun effectenportefeuilles. Zijn beleggingsstijll bestaat erin posities in ondergewaardeerde thema’s op te bouwen en daarna te wachten tot de ‘waarde’ van deze aandelen weer in de prijzen verrekend wordt. Tim geeft de voorkeur aan ondergewaardeerde long-posities, die andere beleggers op dat moment links laten liggen. Naast aandelen neemt hij geregeld posities in grondstoffen als deze interessant gewaardeerd staan. De instrumenten die hij gebruikt zijn aandelen, ETF’s en Turbo’s.